Toyota Celica II [A40 / A50] Toyota Celica II generacji, oznaczona jako A40/A50, była kontynuacją sukcesu sportowego coupe, które zadebiutowało w 1970 roku. Wprowadzona na rynek w 1977 roku, nowa Celica zyskała bardziej kanciaste nadwozie, które doskonale wpisywało się w stylistyczne trendy końca lat 70. Choć zmieniła się wizualnie i konstrukcyjnie, zachowała ducha przystępnego samochodu sportowego, oferując przyjemność z jazdy w atrakcyjnej cenie.
Nowa forma – bardziej dojrzale
W przeciwieństwie do zaokrąglonej sylwetki pierwszej generacji, Celica II wyróżniała się ostrzejszymi liniami nadwozia i wyraźnie zaakcentowanymi krawędziami. Nowy projekt sprawił, że samochód wyglądał bardziej dojrzale i nowocześnie. Nadal dostępne były dwie wersje nadwozia: klasyczne coupe oraz bardziej praktyczny liftback, który cieszył się szczególną popularnością. W 1979 roku auto przeszło delikatny lifting, obejmujący m.in. zmiany w przednich i tylnych światłach oraz zderzakach, co jeszcze bardziej unowocześniło jego wygląd.
Napęd i osiągi – więcej opcji, większa elastyczność
Pod maską Celiki A40/A50 znalazły się czterocylindrowe silniki o pojemności od 1.6 do 2.4 litra, z czego najbardziej cenione były wersje GT z jednostkami DOHC serii 2T-G oraz 18R-G. Toyota zwiększyła ofertę silnikową w zależności od rynku, a niektóre warianty (szczególnie w USA) oferowano z większymi, rzędowymi jednostkami o niższym stopniu sprężania, dostosowanymi do surowszych norm emisji spalin. Napęd przenoszony był na tylne koła, co zapewniało dobre właściwości jezdne i dawało kierowcy poczucie prowadzenia prawdziwego sportowego samochodu.
Wnętrze – bardziej komfortowe, lecz nadal funkcjonalne
Wnętrze drugiej Celiki zostało zauważalnie unowocześnione. Deska rozdzielcza miała teraz bardziej rozbudowany kształt, a zestaw wskaźników oferował więcej informacji, w tym obrotomierz czy wskaźnik napięcia akumulatora w wyższych wersjach wyposażenia. Fotele były wygodne i zapewniały dobre podparcie, a jakość materiałów uległa poprawie względem poprzednika. W wyższych wersjach pojawiły się opcje takie jak klimatyzacja, elektryczne szyby czy radioodtwarzacz kasetowy.
Odmiany specjalne i wersje regionalne
Na przestrzeni lat produkcji, Toyota wprowadzała różne wersje specjalne Celiki II. Przykładem może być wersja Celica Sunchaser – półkabriolet oferowany przez niezależnego producenta Griffin Motor Company, zbudowany na bazie liftbacka i dostępny głównie na rynku amerykańskim. W Japonii i Europie dostępne były bardziej usportowione wersje GT z bogatszym wyposażeniem, agresywniejszym wyglądem i mocniejszymi jednostkami napędowymi. Poszczególne rynki różniły się detalami stylistycznymi, np. kształtem świateł, zderzakami czy oznaczeniami modeli.
Miejsce w historii
Celica A40/A50 była ważnym etapem w rozwoju serii. To właśnie ta generacja zbudowała reputację Celiki jako solidnego, stylowego coupe o zacięciu sportowym, ale jednocześnie nadającego się do codziennego użytku. Jej sukcesy rynkowe utorowały drogę dla bardziej zaawansowanych technicznie modeli w latach 80., które miały już nie tylko sportowy wygląd, ale również osiągi zbliżone do samochodów wyczynowych.
Podsumowanie
Toyota Celica II [A40/A50] to model, który umiejętnie połączył nowoczesne wzornictwo z funkcjonalnością i rozsądną ceną. Jako następca przełomowej pierwszej generacji, kontynuowała i rozwijała założenia lekkiego sportowego coupe, zachowując jednocześnie niezawodność i prostotę obsługi. Dziś stanowi ciekawą propozycję dla kolekcjonerów klasycznych japońskich aut, oferując ponadczasowy styl i autentyczną przyjemność z jazdy.
