Buick Riviera VII Buick Riviera siódmej generacji, produkowany w latach 1986–1993, stanowi ciekawy rozdział w historii amerykańskiej motoryzacji. To model, który łączył klasyczną elegancję z nowoczesną technologią przełomu lat 80. i 90., będąc jednocześnie jednym z pierwszych pojazdów General Motors, które wyznaczały nowe kierunki w projektowaniu samochodów luksusowych segmentu coupe.
Nowoczesność ukryta w klasyce
W 1986 roku Buick zdecydował się na odważne posunięcie – zmniejszył gabaryty Rivierii, opierając ją na nowej platformie E-body, dzielonej m.in. z modelem Oldsmobile Toronado oraz Cadillac Eldorado. Skrócona sylwetka i bardziej opływowe kształty były odpowiedzią na rosnące zapotrzebowanie rynku na auta o lepszej aerodynamice i oszczędności paliwa. Jednocześnie zachowano charakterystyczne linie nadwozia oraz luksusowe wykończenia, z których Riviera była znana.
Cyfrowy kokpit i nowatorskie rozwiązania
Jednym z najbardziej wyróżniających elementów siódmej generacji był zaawansowany system informacyjno-rozrywkowy. Riviera 1986 była jednym z pierwszych seryjnych samochodów wyposażonych w ekran dotykowy CRT, z którego sterowano klimatyzacją, radiem, komputerem pokładowym, a nawet diagnostyką pojazdu. Ten system, nazwany Graphic Control Center, wyprzedzał swoje czasy i do dziś jest uznawany za pionierski w historii motoryzacji.
Silnik i osiągi
Pod maską Rivierii znalazł się 3.8-litrowy silnik V6 o mocy początkowo 140 KM, który z czasem został ulepszony do 170, a później 185 KM. Od 1991 roku dostępna była także wersja z doładowaniem (supercharged), osiągająca 205 KM, co znacząco poprawiło dynamikę pojazdu. Napęd przenoszony był na przednie koła poprzez czterobiegową automatyczną skrzynię biegów, co zapewniało płynną i komfortową jazdę.
Zmiany w kolejnych rocznikach
W 1989 roku Riviera przeszła delikatny lifting, który objął m.in. przedni pas i wnętrze. W odpowiedzi na krytykę dotyczącą zbyt małych wymiarów nadwozia, w 1989 roku wydłużono także samochód o około 11 cali, co poprawiło przestronność kabiny i wygląd zewnętrzny. Ostateczna wersja modelu z 1993 roku była technicznie dopracowana, jednak nie zdołała przywrócić Rivierii dawnej popularności.
Koniec pewnej epoki
Produkcję Rivierii VII zakończono w 1993 roku po wyprodukowaniu około 124 tysięcy egzemplarzy. Chociaż nie osiągnęła sukcesu komercyjnego na miarę wcześniejszych generacji, model ten pozostał ważnym świadectwem ambicji Buicka do łączenia luksusu z innowacją. Dziś Riviera VII cieszy się uznaniem kolekcjonerów, szczególnie egzemplarze z zachowanym systemem CRT oraz wersje z doładowanym silnikiem.
Dziedzictwo innowacji
Buick Riviera 1986–1993 to samochód, który najlepiej opisuje słowo „eksperyment”. Dla jednych to odważny krok ku przyszłości, dla innych przykład niezrozumienia rynku. Niezależnie od oceny, Riviera siódmej generacji była pionierem – zarówno w zakresie technologii, jak i designu. To jeden z tych modeli, który z czasem zyskał szacunek za swoją oryginalność i śmiałość.
