Buick Roadmaster II Druga generacja Buick Roadmastera, produkowana w latach 1938–1939, była udoskonaleniem pomysłu na luksusowe auto klasy wyższej, które łączyło elegancję z nowoczesną techniką. Po sukcesie debiutanckiej serii, Buick postanowił jeszcze mocniej zaznaczyć swoją obecność w segmencie premium, oferując model dopracowany zarówno stylistycznie, jak i mechanicznie. Roadmaster II był pojazdem, który świetnie oddawał ducha późnych lat 30. – epoki elegancji, ale i technologicznego przyspieszenia.
Nowoczesna sylwetka i większy prestiż
W 1938 roku Roadmaster przeszedł gruntowną modernizację nadwozia. Linia karoserii została wydłużona i wygładzona, z wyraźnym naciskiem na aerodynamiczne kształty, które zaczęły dominować w projektach tej epoki. Samochód był teraz bardziej opływowy, z dłuższym przodem i mocniej zintegrowanym grillem. Chromowane detale podkreślały jego prestiżowy charakter, a dostępność wielu wersji nadwoziowych – m.in. sedana, coupe i kabrioletu – zwiększała jego atrakcyjność w oczach klientów.
Rozwój technologiczny
Pod maską Buick Roadmaster II nadal znajdował się rzędowy silnik ośmiocylindrowy typu Straight-8, ale został on udoskonalony. Pojemność wynosiła 5.2 litra, a moc wzrosła do około 141 KM w wersji z 1939 roku, co czyniło go jednym z mocniejszych samochodów swoich czasów. Jednocześnie poprawiono chłodzenie i osiągi, a także komfort jazdy dzięki nowemu zawieszeniu coil-spring na przedniej osi. Usprawniona została także trzybiegowa manualna skrzynia biegów, która działała płynniej i była bardziej niezawodna niż w poprzedniej generacji.
Komfort i wyposażenie
Wnętrze Roadmastera drugiej generacji cechowało się wysokim poziomem wykończenia. W standardzie oferowano m.in. tapicerkę ze skóry lub weluru, klasyczne drewniane wstawki na desce rozdzielczej oraz rozbudowany zestaw wskaźników. Roadmaster II wyróżniał się także przestronnością – kabina mogła wygodnie pomieścić pięć do sześciu osób. W wersjach z wyższej półki montowano również podgrzewaną szybę tylną, wbudowane radio i podświetlane zegary – detale luksusowe jak na końcówkę lat 30.
Bezpieczeństwo i innowacje
Choć bezpieczeństwo nie było jeszcze w tamtym czasie priorytetem branży motoryzacyjnej, Buick zaczął zwracać uwagę na elementy wpływające na stabilność i kontrolę nad pojazdem. Wprowadzono lepszy układ hamulcowy z hydraulicznym wspomaganiem, a także nową ramę typu X-frame, która poprawiała sztywność nadwozia. Wszystko to sprawiało, że Roadmaster prowadził się bardziej pewnie i komfortowo niż wiele konkurencyjnych modeli.
W stronę nowej dekady
Produkcja drugiej generacji Roadmastera zakończyła się w 1939 roku, ustępując miejsca kolejnemu wcieleniu, jeszcze bardziej zaawansowanemu technicznie i stylistycznie. Lata 1938–1939 były jednak dla Buicka kluczowe – to właśnie wtedy marka umocniła swoją pozycję jako producenta luksusowych, ale dostępnych samochodów dla klasy średniej wyższej. Roadmaster II zapisał się w historii jako elegancki i nowoczesny wóz, który był nie tylko środkiem transportu, ale i symbolem statusu społecznego.
Dziedzictwo wczesnych lat
Dziś Roadmaster z lat 1938–1939 to rzadki i ceniony klasyk wśród kolekcjonerów. Zachowane egzemplarze często znajdują się w doskonałym stanie, ponieważ już w momencie produkcji były to pojazdy budowane z dużą starannością i z myślą o trwałości. Ta generacja pozostaje dowodem na to, że Buick potrafił połączyć innowację z elegancją, torując drogę dla kolejnych dekad motoryzacyjnych sukcesów.
