Alfa Romeo 145 zadebiutowała w 1994 roku jako następca modelu 33, wprowadzając markę w nową erę stylistyczną i technologiczną. Był to kompaktowy hatchback o wyrazistej osobowości, który miał konkurować z takimi autami jak Volkswagen Golf czy Ford Escort, ale robił to na własnych warunkach – z typowym dla Alfy temperamentem, niekonwencjonalnym designem i solidnym zapleczem technicznym. Choć często niedoceniana, 145 to jedno z ciekawszych aut kompaktowych końca lat 90.
Stylistyczna odwaga
Projekt nadwozia 145 powstał w studiu Centro Stile Alfa Romeo i wyróżniał się odważnym, niemal kanciastym kształtem z krótkim tyłem i mocno zaznaczonym nosem. Auto miało bardzo charakterystyczny profil – zwłaszcza tylna część z niemal pionowo ściętą szybą była zupełnym przeciwieństwem modnych wówczas zaokrąglonych sylwetek. Wnętrze zaskakiwało nowoczesnym, wręcz awangardowym układem deski rozdzielczej, szczególnie w pierwszych rocznikach, gdzie zegary znajdowały się w osobnym panelu przypominającym lotniczą konsolę.
Od boxera po Twin Sparka
Początkowo Alfa 145 oferowana była z silnikami bokserowymi – czterocylindrowymi jednostkami pochodzącymi jeszcze z modelu 33. Ich nisko osadzona konstrukcja zapewniała dobre prowadzenie i nietuzinkowy dźwięk. Jednak w 1996 roku przyszedł czas na poważną modernizację – w miejsce boxerów pojawiły się nowoczesne rzędowe silniki Twin Spark z dwoma świecami zapłonowymi na cylinder. Oferowały lepsze osiągi, niższe spalanie i większą niezawodność. W gamie znalazły się m.in. jednostki 1.4, 1.6, 1.8 oraz topowe 2.0 TS – ta ostatnia zyskała status najbardziej pożądanej przez fanów marki.
Nie tylko styl, ale i prowadzenie
Alfa Romeo 145 nie była wyłącznie designerskim eksperymentem. Jej zawieszenie, szczególnie po przejściu na nową platformę Fiata (dzieloną z modelem Tipo), oferowało zaskakująco dobre właściwości jezdne. Auto prowadziło się precyzyjnie, a układ kierowniczy był bezpośredni i responsywny. Charakterystyczne było też zawieszenie tylne z niezależnym układem wielowahaczowym, co zapewniało komfort przy zachowaniu dynamicznego prowadzenia.
Wersje i wyposażenie
145-ka występowała głównie w wersji trzydrzwiowej – bardziej sportowej i agresywnej niż pięciodrzwiowa Alfa 146, która była jej bliźniaczym modelem technicznym. Z czasem gama wersji została rozbudowana o edycje specjalne, takie jak Junior czy Quadrifoglio, wyróżniające się detalami stylistycznymi i bogatszym wyposażeniem. Choć Alfa 145 nie należała do najprzestronniejszych kompaktów, oferowała przyzwoity bagażnik i wygodne przednie fotele o dobrym trzymaniu bocznym.
Koniec produkcji i dziedzictwo
Produkcję Alfy Romeo 145 zakończono w 2001 roku, kiedy została zastąpiona przez model 147 – znacznie bardziej zaokrąglony i nowoczesny stylistycznie. Mimo krótkiej obecności na rynku, 145 pozostawiła po sobie grono wiernych entuzjastów. Dziś jest coraz rzadziej spotykana na drogach, ale dla znawców stanowi ciekawy przykład odważnego projektu z czasów, gdy Alfa szukała własnej tożsamości w nowoczesnym świecie.
Ikona inności
Alfa Romeo 145 była i pozostała autem dla indywidualistów. Nie próbowała naśladować konkurencji – zamiast tego oferowała unikalną stylistykę, świetne silniki i radość z prowadzenia. To samochód, który udowadniał, że nawet w segmencie kompaktowym można postawić na emocje i styl bez kompromisów. Dziś, w dobie zunifikowanych konstrukcji, 145 wydaje się odważnym manifestem motoryzacyjnej osobowości.
