Toyota Celica III [A60]
Trzecia generacja Toyoty Celiki, oznaczona kodem A60, zadebiutowała w 1981 roku i stanowiła kolejny krok w ewolucji japońskiego coupe o sportowych aspiracjach. Model ten kontynuował tradycję przystępnego cenowo samochodu z napędem na tylne koła, oferując jednocześnie nowocześniejsze rozwiązania techniczne, wyraźnie zmieniony design oraz jeszcze lepsze osiągi w topowych wersjach.
Nowoczesna sylwetka i reflektory chowane
Celica A60 wyróżniała się ostrą, geometryczną linią nadwozia, typową dla wczesnych lat 80. Charakterystycznym elementem stylistycznym były chowane reflektory, które nie tylko podkreślały sportowy charakter auta, ale też wpisywały się w trendy aerodynamiczne tamtego okresu. Samochód dostępny był w dwóch wersjach nadwoziowych: klasyczne 2-drzwiowe coupe oraz bardziej funkcjonalny 3-drzwiowy liftback, który dzięki dużemu tylnemu oknu i sporej przestrzeni bagażowej oferował większą wszechstronność użytkowania.
Silniki i osiągi – sportowa różnorodność
Pod maską Celiki A60 znalazły się różnorodne jednostki napędowe – od podstawowych, ekonomicznych silników 1.6 i 1.8 litra, po znacznie mocniejsze odmiany 2.0 i 2.4 litra. Najbardziej cenione były wersje GT i GT-S, wyposażone w silniki DOHC, takie jak 2T-GEU czy 18R-GEU, które oferowały większą moc i wyższą kulturę pracy. Na rynku amerykańskim dostępna była również wersja z sześciocylindrowym silnikiem 2.8 litra (5M-GE) – była to Celica Supra, technicznie spokrewniona z modelem A60, ale znacznie bardziej zaawansowana.
Prowadzenie i zawieszenie – więcej precyzji
Dzięki dopracowanemu zawieszeniu – niezależnemu z przodu i sztywnej osi z tyłu – Celica A60 zapewniała dobre właściwości jezdne i przyjemność z prowadzenia. Wersje GT-S oferowały dodatkowe ulepszenia, takie jak stabilizatory o większej średnicy, lepsze amortyzatory i szersze opony, co czyniło je bardziej kompetentnymi na krętych drogach. Ręczna skrzynia biegów wciąż była standardem w sportowych wersjach, ale dostępne były też automatyczne przekładnie, szczególnie na rynkach pozaeuropejskich.
Wnętrze – więcej komfortu i technologii
Kokpit Celiki III generacji był bardziej zaawansowany niż u poprzedniczki. Konsola środkowa zwrócona w stronę kierowcy, cyfrowe wskaźniki dostępne w wyższych wersjach oraz lepsze wyciszenie wnętrza przyczyniały się do poprawy komfortu podróżowania. W ofercie znajdowały się m.in. elektryczne szyby, klimatyzacja, system audio oraz tempomat – dodatki, które podnosiły prestiż modelu i zbliżały go do segmentu bardziej luksusowych coupe.
Specjalne wersje i motorsport
W latach 80. Toyota zaczęła mocno angażować się w rajdy, co znalazło odzwierciedlenie również w wersjach Celiki A60. W Europie model ten rywalizował w rajdach grupy B, gdzie zyskał uznanie za trwałość i dobre prowadzenie, choć ustępował mocy bardziej zaawansowanym rywalom. Wersje specjalne, takie jak GT-R czy GT-S, stanowiły ukłon w stronę fanów sportowej jazdy, oferując nie tylko lepsze osiągi, ale też bardziej agresywny wygląd dzięki spoilerom i felgom aluminiowym.
Znaczenie i dziedzictwo
Celica A60 była ostatnią generacją tego modelu z napędem na tylną oś. Od następcy – A160/A170 – Toyota przeszła już na układ FWD, co oznaczało koniec klasycznego układu napędowego w serii Celica. Dzięki temu trzecia generacja pozostaje dziś ceniona przez entuzjastów motoryzacji jako jeden z ostatnich przykładów japońskiego sportowego coupe w klasycznym stylu. Współcześnie, dobrze zachowane egzemplarze Celiki A60 cieszą się rosnącym zainteresowaniem kolekcjonerów, zwłaszcza w wersjach GT-S i Supra.
Podsumowanie
Toyota Celica III [A60] to harmonijne połączenie nowoczesnego jak na swoje czasy designu, sprawdzonej techniki i wyraźnie sportowego charakteru. Dla wielu kierowców była to dostępna alternatywa dla droższych europejskich coupe, oferująca niezawodność, dobre osiągi i atrakcyjny wygląd. Dziś pozostaje interesującym klasykiem z duszą lat 80., który wciąż potrafi dać dużo frajdy z jazdy i przyciągnąć spojrzenia na drodze.